Jak dobrać kijki narciarskie?
Logika podpowiada, że dobór kijków narciarskich wcale nie powinien być skomplikowanym zabiegiem. Ci jednak, którzy mieli okazję jeździć z za długimi lub za krótkimi kijkami wiedzą, że dyskomfort podczas jazdy jest wówczas wyraźny.
Na pierwszy rzut oka, w sklepie, wystarczy chwycić rączkę kijka, postawić go na ziemi tak jakby wbijało się go w śnieg i obserwować, czy kąt pomiędzy ramieniem i przedramieniem wynosi 90 stopni. Jest to jednak trochę złudne, ponieważ to, co znajduje się pod talerzykiem de facto wbije się w śnieg. Dlatego też należy obrócić kijek rączką w dół i chwycić go pod talerzykiem (lub jak kto woli śnieżynką). Dopiero w tej pozycji zgięcie ręki w łokciu powinno wynosić 90 stopni, ponieważ uzyskaliśmy realną długość kijka.
Trzeba też zwrócić uwagę na to, że stojąc na nartach, w butach wpiętych w wiązanie mamy nieco więcej wzrostu niż w normalnych butach będąc w sklepie. Dlatego też kijki narciarskie powinny być nieco dłuższe niż wskazuje na to kąt ugięcia łokcia. Można również pokusić się o kupno kijków teleskopowych, jednakże mogą one być mniej wytrzymałe niż te wykonane z jednego kawałka np. aluminium.
Na rynku dostępna jest cała gama rozmaitych kijków narciarskich. Warto zapoznać się z ofertą różnych firm i poczytać o nich opinie, ponieważ w czasie jazdy może się okazać, że model, który sobie wymarzyliśmy jest na przykład za słaby. Wytrzymałość kijków to kolejna sprawa, na którą trzeba zwrócić uwagę, ponieważ złamanie kijka w czasie ewolucji na stoku, przy dużej prędkości może skończyć się tragicznie.
Jak to zwykle bywa – kijki tańsze, nieznanych producentów są słabsze i mniej wytrzymałe, dlatego też przy intensywnym użytkowaniu szybciej się zniszczą i zanim się obejrzymy zmuszeni będziemy do kupna kolejnej pary. Kijki z wyższej półki cenowej są wykonane z grafitu lub aluminium co może nie sprawia, że są nie zniszczalne, ale na pewno bardziej odporne na wysokie przeciążenia, którym są poddawane podczas agresywnej jazdy.
Kijki z talerzykami na puch
Istotnymi elementami kijków narciarskich są wspomniane już wcześniej talerzyki lub śnieżynki. Ich wielkość nie jest przypadkowa. Im większy talerzyk tym lepiej będzie się spisywał podczas jazdy na miękkim i sypkim śniegu. Analogicznie mniejszy będzie bardziej odpowiedni na zbitych stokach.
Dlaczego to jest takie istotne? Ponieważ podczas jazdy w puchu z małymi talerzykami kijek może wbić się za głęboko i nie wyciągniemy go odpowiednio szybko przed wykonaniem następnego manewru co spowoduje przewrócenie. Z tego powodu najlepszym rozwiązaniem jest wybranie śnieżynek średniej wielkości, ponieważ będą sprawdzały się zarówno w sypkim śniegu jak i na twardym stoku. Często też producenci dołączają talerzyki w kilku rozmiarach, które bez problemu można samemu wymienić przed wyprawą na narty, kiedy wiemy już dokładnie po jakim śniegu będziemy szusować.
Rączka, za którą trzyma się kijek powinna być po prostu wygodna i mocna, najlepiej zrobiona z materiału przyjemnego w dotyku, ale też odpornego na otarcia i uderzenia, o które nie trudno na stoku. Warto też spróbować trzymać kijek gołą dłonią jak i w rękawiczce – w obu przypadkach uchwyt powinien być równie mocny i dopasowany.
Zdania w kwestii pasków na nadgarstek są podzielone. Część uważa, że nie powinno się ich w ogóle używać, ponieważ w razie wypadku stanowią zagrożenie, z kolei zwolennicy twierdzą, że dzięki nim nie zgubi się kijków, a w czasie wypadku rzep na nich się rozepnie albo cały uchwyt po prostu zsunie się po rękawicy. Istotne w tym elemencie jest to, żeby jego mocowanie do kijka było wzmocnione, ponieważ podczas jazdy i wypadku mogą na niego działać duże siły.
Teleskopowe kijki narciarskie
Przykładowe długości kijka w zależności od wzrostu:
DŁUGOŚĆ KIJA (w cm) -> WZROST (w cm)
110 -> 50 – 163
115 ->164 – 170
120 ->171 – 176
125 ->177 – 185
130 ->186 – 195
135 ->Powyżej 196
