Jak zostać instruktorem narciarstwa - Kurs Państwowy
Otóż w Polsce mnogość kursów i stopni, które zdobywa się podczas szkolenia jest na tyle duża, że można się w tym pogubić. Jednym rodzajem są uprawnienia państwowe – po odbyciu kursów otrzymuje się dyplom Instruktora Sportu ze specjalnością Narciarstwo Zjazdowe. Wcześniej w grę wchodził jeszcze szczebel w drabinie o nazwie IRR (Instruktor Rekreacji Ruchowej), jednakże po nowelizacji ustawy został tylko Instruktor Sportu.
Kurs państwowy jest złożony z dwóch części. Pierwszą jest oczywiście teoria narciarstwa. Na wykładach poznaje się zagadnienia związane z wysiłkiem fizycznym i jego fizjologią, żywieniem i przemianą materii. Również w tej części znajdują się wykłady dotyczące sportu stricte(zarządzenie, teoria i trening dyscypliny sportowej). Ta część kursu trwa 100 godzin i kończy się egzaminem, który uprawnia do przejścia do następnej części.
Druga część szkolenia państwowego to zwykle wyjazd trwający od 7 do 14 dni, podczas którego zgłębia się praktyczne tajniki jazdy na nartach. Na stokach nauka polega na poprawnym wykonywaniu wszelkich ewolucji, nauczania tych ewolucji, organizacji zajęć i wszystkich kwestii związanych z bezpieczeństwem. Do tego dochodzi historia narciarstwa i metodyka pracy z ludźmi.
Czasem organizator szkoleń dodaje jeszcze naukę sportową (slalom) i zajęcia teoretyczne związane z narciarstwem sportowym (oczywiście wszystko oparte na regulacjach FIS). Podział czasu podczas takiego wyjazdu wygląda następująco: wszystkie ćwiczenia, warsztaty i wykłady to 54 godziny zegarowe rozbite na 72 godziny lekcyjne. Kolejnych 12 godzin zegarowych (16 lekcyjnych)przeznaczonych jest na tak zwane samokształcenie, czyli tworzenie regulaminów na jakieś zawody, konspektów tematycznych czy przygotowanie programu na czas trwania sportowego obozu. Tak jak poprzednio – po zakończeniu trzeba zaliczyć egzamin przed specjalną komisją, w której na ogół zasiadają instruktorzy, którzy przez cały wyjazd prowadzili zajęcia.
Pozostaje pytanie – kto może brać udział w takim szkoleniu? Otóż uczestnikami mogą być osoby posiadające wykształcenie co najmniej średnie potwierdzone odpowiednimi dokumentami. Do tego należy mieć wykupione ubezpieczenie NW oraz zgodę lekarza na wzięcie udziału w takim kursie.
Oczywista jest sprawność fizyczna na wysokim poziomie i umiejętność jazdy na nartach na poziomach tzw. I i II stopnia. I stopień to znajomość sprzętu i środowiska-> umiejętność zakładania sprzętu, upadania, podnoszenia się, pozycja podstawowa, zwroty, poruszanie się po płaskim terenie i podejścia oraz podstawowe ewolucje->ześlizg, jazda na skos stoku, jazda zgodna z linią spadku stoku, jazda wyciągami, skręt ślizgowy rotacyjny, NW i jazda po nierównym terenie. II stopień obejmuje jazdę skrętami ciętymi, ciętymi NW, jazdę po zróżnicowanym terenie (na różnych formach terenowych) oraz podstawowe umiejętności z jazdy alpejskiej, czyli slalomu. Takich umiejętności można nabyć w czasie jazdy, bądź odbyć szkolenia PZN (tzw. demonstratora szkolnego od 12 roku życia lub kursu kwalifikacyjnego od 16 roku życia).
Po odbyciu kursu i pozytywnym zaliczeniu egzaminu kursant otrzyma legitymację instruktora sportu w konkretnej specjalności i certyfikat instruktorski. Dzięki temu taka osoba ma uprawnienia do pracy w krajach UE na stanowisku instruktora na obozach, koloniach lub w ośrodkach wypoczynkowych. Można wówczas założyć również swoją szkółkę narciarską i prowadzić samodzielne lekcje. Dla nauczycieli taki kurs to poszerzenie kwalifikacji w ramach zajęć WF, a po przedstawieniu odpowiednich dokumentów są zwolnieni z części teoretycznej szkolenia. Uprawnienia przyznawane są bezterminowo.
Cena wyżej przedstawionego kursu to kwota około 2800 PLN za całość. Warto zaznaczyć, że pierwszą 100 godzinną część teoretyczną można odbyć za pośrednictwem internetu w trybie normalnym i weekendowym. Tryb weekendowy jest droższy średnio o połowę w porównaniu z normalnym.
