Profesjonalna fotografia sportowa

Jeszcze dwa dni potrwają Mistrzostwa Świata w lekkoatletyce, które odbywają się w Moskwie. Jednym z oficjalnych fotoreporterów dokumentujących mistrzostwa jest Eddie Keogh należący do zespołu Canon Explorer. To właśnie firma Canon jest sponsorem zawodów i z tej okazji Eddie Keogh może podzielić się tajnikami fotografii, dzięki którym można robić ostre i wyraźne zdjęcia sportowcom. Dzięki tym wskazówkom nawet amator zdoła uchwycić szybkość, emocje i umiejętności podczas sportowych zmagań. 

Pierwszą, ważną umiejętnością jest zatrzymanie akcji. Fotografowanie ruchu wymaga bardzo szybkiej migawki. Podczas zawodów lekkoatletycznych stosuje się bardzo krótki czas ekspozycji wynoszący jedynie 1/1000 sekundy. Przy dobrych warunkach oświetleniowych można nieco skrócić ten czas. Dzięki temu nawet bardzo szybko poruszający się biegacz, na przykład Usain Bolt na zdjęciu będzie wyraźny, a ruch zostanie wiernie oddany.

Następną ważną rzeczą jest ISO. Przy słabym świetle należy stosować wysokie ustawienie określające czułość na światło. Współczesne aparaty fotograficzne spisują się dobrze przy czułości ustawionej na 3200 ISO, jednakże podniesienie jej spowoduje skrócenie czasu otwarcia migawki, co poprawi walory zdjęcia.

W fotografii sportowej istotne jest wyczekanie na właściwy moment do zrobienia zdjęcia. Fotograf musi uchwycić idealnie kulminacyjny moment akcji i uwiecznić go na zdjęciu. Najlepsze zdjęcia sportowców to te, które oddają emocje obserwujących widzów. Sekunda za wcześnie lub za późno spowoduje, że fotografia nie wywoła charakterystycznego wstrzymania oddechu jakby to miało miejsce podczas zawodów.



Amatorska fotografia znacząco różni się od profesjonalnej. Jedną z zasadniczych różnic jest sprzęt. Profesjonaliści mają długie obiektywy, ponieważ nie mogą zbliżyć się do akcji tak bardzo jakby chcieli, natomiast amatorzy muszą walczyć o miejsca w pierwszych rzędach, żeby oddać dobrze standardowym aparatem wszystkie emocje towarzyszące sportowcowi. Czasem przy tej okazji tło fotografii może się rozmyć, ale to podkreśla tylko temat widoczny na zdjęciu.

 Temat tła to zupełnie osoba sprawa. Lepiej, żeby było trochę rozmyte, niż żeby na idealnym zdjęciu za głównym motywem widać było tak zwanych bohaterów trzeciego planu albo inną niepotrzebną rzecz. Nie można zapomnieć o przyjrzeniu się każdemu detalowi, ponieważ to one powodują, że fotografie są dobre albo kiepskie.

Nieco bardziej skomplikowane, ale bardzo efektywne jest panoramowanie zdjęcia. Polega ono na tym, żeby czas otwarcia migawki był większy – od 1/10 do 1/60 sekundy. W połączeniu z płynnym podążaniem za sportowcem w ruchu można uzyskać doskonały efekt ruchu.

Dla widza najważniejsze są emocje, które wywołuje zdjęcie. Warto więc zastanowić się, czy fotografowanie zwycięzców na linii mety jest bardziej istotne od upamiętniania ostatnich metrów, podczas których widać rozczarowanie z porażki. Fotografie porażki zwykle mają dużo większą siłę przekazu od zwycięskich zdjęć mogących podnieść na duchu.



Warunki atmosferyczne to problem, z którym borykają się wszyscy fotografowie. To od nich zależy ilość światła oraz ostrość zdjęcia. Fotografie robione w deszczu, według powyższych wskazówek pozwolą na dodanie dramatyzmu przedstawionym sytuacjom.

Eddie Keogh od ponad 20 lat fotografuje sportowców uprawiających różne dyscypliny i za swoją pracę otrzymał między innymi nagrodę dla Fotografa Roku Barclays Premier League w 2006 roku. Jego porady sprawdzają się podczas zawodów lekkoatletycznych, ale są równie przydatne przy fotografowaniu sportów ekstremalnych począwszy od downhillu, poprzez loty szybowcem, paralotnią aż po spływy i rafting.