Uważaj na ścięgno Achillesa!

Przyczyny urazów ścięgna Achillesa
 
Urazy ścięgna Achillesa są przede wszystkim spowodowane nierozsądnym zaplanowaniem ćwiczeń. Przed rozpoczęciem właściwego treningu konieczne jest wykonanie rozgrzewki. Dzięki temu mięśnie mogą odpowiednio rozciągnąć się i przygotować do dalszej pracy. Przyczyną urazów są również zbyt intensywne treningi. Ponadto urazy często zdarzają się, gdy sportowiec bardzo długo biegnie pod górę (wówczas ścięgno bardzo mocno pracuje), a także wtedy, kiedy porusza się po twardej nawierzchni w nieodpowiednim obuwiu.
 
Niebezpieczeństwo wystąpienia urazów może być większe w określonych grupach. Szczególnie uważać powinny osoby, które cierpiały z powodu skręcenia stawu skokowego. Taka kontuzja znacznie zwiększa prawdopodobieństwo urazu ścięgna Achillesa. W grupie wysokiego ryzyka występowania urazów ścięgna są wszyscy, którzy po 40 roku życia chcą znów aktywnie uprawiać sport (szczególnie mężczyźni) i nie są do tego odpowiednio przygotowani. Częściej urazy te zdarzają się również osobom z wysokim podbiciem stóp.
 
Objawy urazów ścięgna Achillesa
 
Ścięgno Achillesa narażone jest na różne urazy. Może ono zostać naderwane lub całkowicie zerwane. Ponadto istnieje ryzyko zapalenia. Pierwszym symptomem naderwania oraz zerwania jest znaczący trzask, a następnie ból oraz obrzęk. Nie można stawać na palcach, a także chodzić. Zerwanie ścięgna można zdiagnozować palpacyjnie – w danym miejscu można wyczuć charakterystyczną przerwę.
 
Zapalenie objawia się piekącym bólem, który nasila się nie podczas treningu, ale po jego zakończeniu. Ponadto można zaobserwować opuchliznę, zaczerwienienie, a także niewielkie guzki. Zdarza się, że zapalenie ścięgna ma również charakter chroniczny.
 
Skutki urazów ścięgna Achillesa
 
Sportowiec, który odczuwa ból w okolicy ścięgna Achillesa powinien jak najszybciej zgłosić się do specjalisty, najlepiej ortopedy. W ramach wizyty zostaną przeprowadzone niezbędne badania (USG, rezonans magnetyczny). Po stwierdzeniu urazu nie można kontynuować treningów. Ponadto należy smarować bolące miejsce przepisanymi maściami i stosować zimne okłady. Dobrym pomysłem jest przyjmowanie preparatów doustnych z niezbędnymi witaminami oraz mikroelementami. Jeśli ścięgno jest zerwane, konieczna jest operacja i dłuższa rehabilitacja. Pacjentowi musi zostać założony gips. Czasem w przypadku poważniejszego naderwania ścięgna może okazać także się, że konieczna jest operacja, jednak decyzję o tym podejmuje lekarz. W przyszłości zaś konieczne jest uprawianie sportu z większą ostrożnością i zwracanie baczniejszej uwagi na swoje zdrowie.